Shiny pearls

It has been raining for days now.

Outside, but in my personal life as well.

Not the sweet rain that I wrote about earlier, but a cold lashing rain.

At this point I can go on about my arm and shoulder, 

about my broken camera and about how 

I was brought into the Emergency Room three days ago with gall bladder pain. 

I can probably even write about it, in a way that will make you smile.

But you know what?

I won't do that. I am going to focus on the sunshine.

Those little moments when the sun decides to show itself.

When the sky brightens and little pearls of raindrops sparkle everywhere.

I am going to focus on that.

Het regent nu al dagen.

Niet de zachte regen waar ik eerder over schreef, 

maar een koude striemende regen.

Buiten, maar ook in mijn leven.

Ik zou het kunnen hebben over mijn arm en schouder,

over mijn kapotte camera en vertellen hoe ik drie dagen geleden, 

op de spoedeisende hulp werd binnen gebracht mijn pijn aan mijn galblaas.

Ik zou er misschien zelfs op een manier over kunnen schrijven, 

waar je van moet glimlachen.

Maar weet je wat?

Ik ga dat niet doen. Ik ga me richten op de zonneschijn.

Die momenten waarop de zon besluit om te voorschijn te komen.

Als de lucht opklaart en kleine pareltjes van druppels overal schitteren.

Ik ga me daarop richten.

I will just tell you, 

how I had a wonderful week of vacation with my family;

that I came out of the hospital just in time, 

to celebrate my daughter's birthday and bake her a pink cake; 

that I got past level 65 in Candy crush; 

(If you don't know what candy crush is, leave it like that! 

Consider yourself warned.)

that I have a new job that I enjoy, even if it's a tough job;

that I have a bunch of amazing (online and offline) friends;

That I smile every day; 

that the plant a friend gave me a year ago,

  is thriving in my garden; 

that I am happy to be here. 

And that I have faith that the rain will stop eventually.

Ik zal je gewoon vertellen,

dat ik een heerlijke week vakantie heb gehad met mijn gezin;

dat ik net op tijd terug was uit het ziekenhuis om mijn dochters verjaardag 

te vieren en een roze taart voor haar te bakken;

dat ik voorbij level 65 ben gekomen in Candy crush; 

(Als je niet weet wat Candy crush is, laat het alstjeblieft zo! Bij deze ben je gewaarschuwd.)

dat ik een nieuwe baan heb die wel heel zwaar is, maar waar ik erg van geniet;

dat ik geweldige (online en offline) vrienden heb;

Dat ik elke dag lach;

dat de plant die ik een jaar geleden van een vriendin kreeg, 

floreert in mijn tuin;

dat ik blij ben dat ik er ben.

En dat ik er vertrouwen in heb, dat de regen uiteindelijk ophoudt.

Puddles

I took a walk in the rain today.

Not the kind of rain that soaks and chills you to the bone.

But the kind of rain that brushes lightly across your cheek.

That gently splatters on your face.

The kind of rain that makes tiny circles in the pond.

Little ones, big ones, in between.

Ik wandelde in de regen vandaag.
Niet het soort regen dat je doordrenkt en verkilt tot op het bot.

Maar het soort regen dat zachtjes je wang aanraakt.
Dat teder spettert op je gezicht.
Het soort dat kleine cirkels maakt in de sloot.
kleine, grote,  en daar tussenin.

The kind of rain that makes you quiet down 

to hear the little splashes of rain drops.   

The kind of rain that makes that lovely smell rise from below. 

The kind that doesn't stop the birds from singing. 

They continue their song as if it's a bright summer day. 

Het soort regen dat maakt dat je stil wordt
om het zachte gespetter van de druppels te horen.
Het soort regen dat die heerlijke geur laat opstijgen.
Het soort regen wat de vogels er niet van weerhoudt om te zingen.
Ze vervolgen hun lied alsof het een prachtige zomerdag is.

I watched the world turn grey and green.

Grey with clouds and wet concrete, 

Green with flourishing trees and plants.

 I watched flowers gather drops as if they where precious pearls,

and leaves passing on droplets as if they were playing with them.

I listened to raindrops hastening down the rooftops.

I inhaled the fresh scent of my surroundings.

And listened to the sputter spatter on the street.

I took a walk in the rain today. 

And I came home refreshed.

Ik keek hoe de wereld in groen en grijs veranderde.
Grijs van wolken en nat beton.
Groen van florerende bomen en planten.
Ik keek hoe bloemen druppels verzamelden als kostbare parels,
en hoe bladeren druppels doorgaven alsof ze ermee speelden.
Ik luisterde hoe regendruppels zich naar beneden haastten door de boomtoppen.
Ik nam de frisse geur van mijn omgeving in me op. 
En luisterde naar het gespetter spatter op de straat.

Ik wandelde in de regen vandaag.
En kwam verfrist weer thuis.

Monday Monday

I have always hated Mondays. 

I even have a  Pinterest board about how I hate Mondays.

Apparently I wasn't the only one.

Recently that changed. 

Monday is the day where I take the kids to school, and return to an empty quiet house. 

Monday is like a clean slate, like fresh laundry, like an empty page in a busy schedule. 

It's the day I always find time to email a friend, to post on my blog and to visit other blogs. 

Mondays I find the time to craft and it feels like cleaning my house is a piece of cake. 

I feel hopeful, energetic and on those Mondays that I don't, 

who minds if I just spend my Monday doing nothing at all? 

This Monday I did not know what to do with my free time. 

After two weeks of my kids at home on a break, the possibilities dazzled me.

Even with one kid at home.

 (Very conveniently she has a three week break instead of two like the others.)  

I sat behind my computer in delight, 

but was interrupted because I had to run after the neighbors cat. 

I kinda feel the need to protect the little bird nest in my garden.

Then my daughter asked me to help her build a Lego house and I couldn't refuse. 

Then I realized I had to do the groceries. 

Doing groceries with my kid is like trying to do groceries

 with a hyperactive Monkey on drugs,
 while at the same time trying to answer all of it's crazy questions. 

I am not exaggerating. 

The two of us went and did the groceries together. 

Then she wanted to go to the playground.

So we went. 

Why not, It was a Monday.

I sat and watched her play. 

It was a little bit windy. 

The empty playground was surrounded by green grass decorated with daisies and dandelions.  

The air was filled with that earthly wonderful smell right after a rain,
 combined with the sweet smell of spring blossom. 

As I sat there my wild and precious Monday morning passed me by. 

And I realized that It didn't even matter.

Ik heb altijd een hekel gehad aan maandagen.

Ik heb er zelfs een Pinterest bord over.

Blijkbaar ben ik niet de enige.

De laatste tijd is dat veranderd.

Maandag is de dag waarop ik de kinderen naar school breng,

 en terugkeer naar een leeg en stil huis.

Maandag is als een schone lei, als frisse schone was, 

als een lege bladzijde in een overvolle agenda.

Het is de dag dat ik altijd de tijd vind om een vriendin te mailen, 
een blogpost te maken of andere blogs te bezoeken.

Op maandags vind ik tijd om te knutselen en lijkt het een makkie om mijn huis schoon te houden.

Ik voel me hoopvol, energiek en als ik me een maandag niet zo voel, 

wie kan het dan schelen als ik de hele maandag niets doe?

Deze maandag wist ik gewoon niet wat te doen met mijn vrije tijd.

Na twee weken met de kinderen thuis in de vakantie duizelden de mogelijkheden mij.

Zelfs met een kind thuis.

(Super handig heeft zij drie weken vakantie, inplaats van twee weken zoals de andere twee.)

Ik ging enthousiast achter mijn computer zitten, 

maar werd onderbroken omdat ik achter de kat van de buren aan moest rennen. 

Ik voel me nogal verantwoordelijk voor het vogelnestje in de tuin.

Toen vroeg mijn dochter of ik een lego huis mnet haar wilde bouwen en dat kon ik niet weigeren.

Toen bedacht ik dat ik boodschappen nodig had.

Boodschappen doen met mijn kind, 

is proberen boodschappen te doen met een hyperactief aapje aan de drugs 
terwijl je tegelijkertijd  al zijn gekke vragen probeert te beantwoorden.

Ik overdrijf niet.

Daarna wilde ze naar de speeltuin.

Dus we gingen. 

Waarom niet? Het was maandag.

Ik zat en ik keek hoe ze speelde.

Het waaide een beetje.

De lege speeltuin werd omringd door groen gras versierd met madeliefjes en paardebloemen.

De lucht was gevuld met die heerlijke aardeachtige geur, 

zoals het ruikt vlak na een regenbui vermengd met de zoete geur van lente bloesem.

Ik zat daar terwijl mijn kostbare maandagochtend aan mijn voorbijging. 

En ik realiseerde me dat het me niets kon schelen.

Coming to life

It has taken Spring a pretty long time to arrive here.

I can't tell you how much I enjoy trees and plants coming to life all around me.

Het heeft de lente een behoorlijk lange tijd gekost om hier te arriveren.

Ik kan je niet vertellen, hoe ik geniet van alle bomen en planten om me heen 

die weer tot leven komen.

Patience

I've always wanted a magnolia tree.

I could just picture the tree with the gorgeous blooms in my spring garden.

Ik heb altijd al een magnoliaboom gewild.

Ik kon het me helemaal voorstellen, 

 zo'n boom met die prachtige bloesem in mijn lentetuin.

Years ago, I got one for my birthday. It died.

I bought another one. It died.

Then three years ago, I decided to give it another try.  

I saw a little magnolia plant on sale.

It did not look that well, but I couldn't resist buying it.

My plant grew and the leaves became big and green.

Then suddenly the leaves started to fall out.

 I fertilized, sprayed, replanted, tried everything.

It was just a sad little magnolia plant that never bloomed.

It landed in the corner of my garden just to fill up some space.

Then just a few weeks ago I saw a flower bud. 

Jaren geleden kreeg ik er een voor mijn verjaardag. Het ging dood.

Ik kocht een nieuwe. Het ging dood.

Drie jaar geleden besloot ik het nog een keer te proberen.

Ik zag een magnoliaplantje in de aanbieding.

Het zag er niet zo goed uit, maar ik kon het toch niet laten.

Mijn plantje groeide en de bladeren werden groot en groen.

En toen  vielen plotseling de bladeren uit.

Ik bemestte, besproeide, verplantte.

Het was gewoon een zielige magnoliaplant die nooit bloeide.

Het belandde in een hoekje van mijn tuin, als opvulling.

Een paar weken geleden zag ik ineens een bloemknop.

Coming home from a short vacation,

 I was greeted with 3 beautiful flowers.

Do you think the plant heard me,

when I stood in front of it, and said I was going to throw it away?

It must have.

Isn't it a great lesson from nature?

Keep doing the good stuff. You will see result, eventually.

All you need is a little patience (and a threat, or two..)

~

Toen ik thuiskwam van een korte vakantie,

werd ik begroet door drie prachtige bloemen.

Denk je dat de plant me gehoord heeft, toen ik er voor stond

 en dreigde om het weg te gooien?

Vast wel.

Is het geen mooie les uit de natuur?

Blijf de goede dingen doen en je zult uiteindelijk het resultaat zien.

Het enige wat je nodig hebt is geduld (en een bedreiging, of twee..)

I am officially back.
My arm is strong enough to hold my camera and my head is full of stories

And by the way I have missed all of you way too much.

Ik ben officieel terug. 
Mijn  arm is weer sterk genoeg om mijn camera vast te houden en mijn hoofd zit vol verhalen. 
Trouwens ik heb jullie allemaal veels te veel gemist.