Precious

** Naar beneden scrollen voor Nederlands, alstjeblieft.**

What is a friend?


As I have said a few times before, I was never really occupied with my computer, 
there was a while there, where I didn´t even own one. 
Well, I did have one but it wasn´t working.
Social media? Didn´t mean anything to me. 


I was a bit scared, not to say paranoid, why would I put everything I do online?
Why would you need that many friends? 
And those friends aren't even real, you can't see them, touch them, or hang out with them.


And besides, when you're behind your computer all day you're not part of real live. 
It's not real, 
everyone shows his best face and not how they really are. 
Everyone's totally fake.
At least that is what I used to think.


I have discovered blogging.


I have discovered twitter.


And with that came: contact; conversations; laughter; tears; appreciation.


And then..


Friends.


Friends that can make me smile on my worst day.


They cheer me on when I need motivation.


They take the time to look at my every blogpost and comment.


This is what wikipedia says:

Value that is found in friendships is often the result of a friend demonstrating the following on a consistent basis:

• The tendency to desire what is best for the other
• Symphatie and emphathy
• Honesty, perhaps in situations where it may be difficult for others to speak the truth, 
• especially in terms of pointing out the perceived faults of one's counterpart
• Mutual understanding and compassion; ability to go to each other for emotional support
• Enjoyment of each other's company
• Trust in one another
• Positive reciprocity — a relationship is based on equal give and take between the two parties.
• The ability to be oneself, express one's feelings and make mistakes without fear of judgement.
• It is very important to have honesty, trust, sympathy, respect and helpfulness in friendship.

Some of the people I meet online are probably fake.


Some of them wouldn't even miss me if I never came online again.


Some of them may even find me annoying. (I can be sometimes!)


But some of them,


I would call friends.


Because I know they will cheer for me, when I accomplish something,
I know they will care if something bad happens to me,
And I know they will take the time to show appreciation.


And because a smile lights up my face whenever I meet them.


You may think I live in a bubble,


just don't burst it,  it's wonderful in here.

What are your thoughts on online friendships?

Wat is een vriend?


Zoals ik al een paar keer eerder heb gezegd, was ik nooit echt bezig met mijn computer,
Er was zelfs een tijdje dat ik er niet eens een bezat.
Nou ja ik had er wel een, maar hij deed het niet.
Social media? Betekende niks voor mij.


Ik was een beetje bang, om niet te zeggen paranoide, waarom zou ik alles wat ik doe online zetten?
Waarom heeft iemand zoveel vrienden nodig?
En die vrienden zijn niet eens echt, je kan ze niet zien, niet aanraken, of gezellig met ze samenzijn.


En trouwens, als je de hele dag achter je computer zit, neem je geen deel aan het echte leven.
Het is niet echt,
Iedereen laat alleen het beste van zichzelf zien en niet hoe ze echt zijn.
Iedereen is hardstikke nep.
Tenminste dat is wat ik altijd dacht.


Ik heb bloggen ontdekt.


Ik heb twitter ontdekt.


En dat bracht met zich mee:  contact, conversaties, gelach, tranen, waardering.


En toen..


Vrienden.


Vrienden die me kunnen laten lachen op mijn slechtste dag.


Ze moedigen me aan als ik motivatie nodig heb.


Ze nemen de tijd om naar elke blogpost te kijken en commentaar te geven.


Dit zegt Wikipedia:



De waarde die in vriendschap wordt gevonden is vaak het resultaat van een vriend die het volgende demonstreert op consequente wijze:

• De neiging om het beste voor elkaar te verlangen.
• Sympathie en empathie
• Eerlijkheid, wellicht in situaties waarin het moeilijk is voor anderen om de waarheid te spreken, vooral als het gaat om het aanwijzen van waargenomen tekortkomingen van de ander.
• Wederzijds begrip en compassie; de mogelijkheid om bij elkaar terecht te kunnen voor emotionele steun.
• Genieten van elkaars gezelschap.
• Vertrouwen in elkaar.
• Positieve interactie - een relatie gebaseerd op gelijkwaardig geven en nemen tussen de twee partijen.
• De mogelijkheid om jezelf te zijn, je gevoelens te uiten en fouten maken zonder angst voor veroordeling.
• Het is erg belangrijk om eerlijkheid, vertrouwen, symphatie, respect en hulpvaardigheid te hebben in vriendschap.

Sommige mensen die ik ontmoet online, zijn waarschijnlijk nep.


Sommigen zouden niet eens missen als ik nooit meer online kwam.


Sommigen vinden me misschien zelfs irritant. (ben ik soms ook wel!)


Maar sommige van ze,


noem ik vrienden.


Omdat ik weet dat ze voor me zullen juichen als ik iets bereik,
Ik weet dat het ze zou kunnen schelen als er iets ergs met me gebeurt.
En ik weet dat ze de tijd zullen nemen om waardering te tonen.


En omdat er een glimlach op mijn gezicht verschijnt wanneer ik ze maar ook ontmoet.


Misschien denk je dat ik in een zeepbel leef,


als je hem maar niet doorprikt, het is prachtig hier. 

Hoe denk jij over online vriendschappen?

What's in a name?

*scroll down for English, please

Hier is weer een verhaal achter de tweet.

De tweet: Hee iedereen! Ik heb mijn twitternaam veranderd zodat die past bij mijn blog.

Het verhaal:

Sommigen van jullie weten waarschijnlijk dat ik dol ben op twitter.
Ik ben begonnen met twitter omdat het me aansprak, het idee dat mensen over de hele wereld 
met elkaar konden communiceren over een wereldwijde gebeurtenis.
Dus ik besloot om het uit te proberen.
Op een avond gingen mijn man en ik achter de computer zitten 
om onze twitter accounts aan te maken.
We zaten beiden aan de eettafel achter onze laptop en begonnen aan dit nieuwe avontuur.
(Ik moet er even bij vertellen dat ik mijn computer niet echt veel gebruikte in die tijd.)
Mijn man slaagde er vrij snel in om zijn account aan te maken, 
Hij koos zijn naam en maakte het account aan.
Maar ik had wat problemen.

Om de een of andere vreemde reden heb ik altijd problemen met het aanmaken van 
een nieuwe account, ik vergeet dingen in te vullen, spel dingen verkeerd, van alles.
Er gaat altijd iets verkeerd en als het me eindelijk is gelukt, vergeet ik mijn wachtwoord,
zodat ik stappen moet ondernemen om weer toegang te krijgen tot mijn eigen account.
(Nee, ik ben niet dom, alleen een beetje rommelig in mijn hoofd.) 
Dit allemaal terzijde. 


Toen ik mijn twitteraccount wilde aanmaken, ging het behoorlijk goed.
Ik voelde me erg zeker van mijzelf omdat mijn man, die niet rommelig in zijn hoofd is,
vlak naast  mij zat.
Maar toen ik mijn twitternaam in probeerde te tikken, stond er: "Die naam is niet beschikbaar."
Mijn eigen naam!

Dus ik probeerde mijn meisjesnaam....niet beschikbaar

Ik typte mijn initalen in en mijn achternaam....niet beschikbaar.

Ik begon een beetje geirriteerd te raken. Ik tikte mijn blog naam....NIET beschikbaar.

Ik begon boos te worden, en tikte dfasgsadeabhaed....NIET BESCHIKBAAR!

Ik liep een rondje om de tafel terwijl ik telde van een tot tien, ademde diep in, ging zitten

en probeerde het nog een keer.

Ik tikte Mippertje....Beschikbaar.

Ik staarde een moment naar mijn computer in boos ongeloof, en drukte toen op opslaan.

En zo kwam ik aan het troetelnaampje wat mijn zus me gaf toen we klein waren, 

(het troetelnaampje waar ik een hekel aan heb),  als twitternaam.

Gelukkig probeerde ik het nog een andere keer en kon ik uiteindelijk toch nog mijn blog naam gebruiken.

Ik twitter trouwens helemaal niet over wereldwijde gebeurtenissen, 
maar over hoe moe ik ben, over hoe vervelend zindelijkheids training is 
en over hoe depressief ik ben.

Als dat je niet afschrikt..volg me op twitter! (Klik op het vogeltje.)

Here's another story behind the tweet.


The tweet: Hey everyone! I changed my twitter name to match my blog.

The story:
Some of you may know that I absolutely adore twitter.
I started with twitter because it appealed to me, the fact that people all over the world,
could communicate about a global event.
So I decided to try it.
One night my husband and I got behind the computer and made our twitter accounts.
We both sat at the dinner table behind our laptops and started this new adventure. 
(I have to add that I wasn't really using my computer much at that time.)
My husband got his account made pretty fast, he chose a name and made the account.
But I had some problems.


For some strange reason I always have trouble making new accounts, 
I forget to fill in things, spell things wrong, or whatever.
There's always something that goes wrong and when I finally make the account, 
I forget my passwords so I have to take steps to be able to acces my own account again. 
( No I'm not stupid, just a bit messy in the head.)
Okay, this is all besides the point.


When trying to make my twitter account, all went pretty well.
 I was really confident because my husband, who is not messy in the head, was sitting besides me.
But when I tried to type in my twittername, it said: "that name is not available."
My own name!


So I tried my maiden name...not available,


I tried my initials and last name...not available.


I started to get a little annoyed. I typed in my blog name... NOT available.


I started to get angry, I typed in dfasgsadeaebhaed....... NOT AVAILABLE!


I walked around the table counting from one to ten, took a deep breath sat down and tried one more time.


I typed in Mippertje....Available.


 I stared a moment at the computer in angry disbelief and then clicked save.


And that's how I ended up with having the pet name my sister gave me when we were kids
(the pet name wich I hate, ) as my twittername..


(Luckily I gave it another try and could use my blogname after all.)


(Oh and by the way, I don't tweet about global events, I tweet about how sleepy I am, 
how annoying potty training is, and how depressed I am.)


If that doesn't scare you...follow me on twitter! (Click on the little bird.)

For my other story behind a tweet click here